วรรณกรรมท้องถิ่นจัดว่าเป็นงานเขียนอีกหนึ่งประเภทที่มีความสำคัญอย่างมากทั้งทางด้านภาษา และ ทางด้านสังคม กล่าวคือวรรณกรรมท้องถิ่นเหล่านี้จะเป็นเหมือนเครื่องมือสอนให้คนในพื้นที่นั้นรู้ว่าอะไรถูกต้อง ไม่ถูกต้อง ควรทำไม่ควรทำ เป็นต้น เรามาลองดูกันว่าวรรณกรรมท้องถิ่นของภาคใต้จะมีลักษณะเป็นอย่างไร
วรรณกรรมท้องถิ่นภาคใต้
ภาคใต้เป็นพื้นที่มีสภาพแวดล้อมเป็นชายทะเล เกาะ เป็นส่วนมาก ทำให้เรื่องเล่าวรรณกรรมท้องถิ่นเกี่ยวข้องกับสภาพแวดล้อมที่เกิดขึ้นในภาคใต้ อย่างเช่น ตำนานเขาทะนาน เป็นต้น บางส่วนอาจจะเป็นวรรณกรรมท้องถิ่นที่มีการดัดแปลงมาจากถิ่นอื่นเพื่อให้เข้าใจได้โดยง่ายก็มี
แหล่งที่มาของวรรณกรรมภาคใต้
นักประวัติศาสตร์แบ่งกลุ่มที่มาวรรณกรรมภาคใต้ออกเป็น 3 อย่าง คือ หนึ่งดัดแปลงวรรณกรรมมาจากภาคกลาง อาจจะนำมาคัดลอกแล้วเปลี่ยนเนื้อหาบางอย่างเพื่อให้สอดคล้องกับสภาพแวดล้อม แนวคิดของตนเอง เสริมด้วยภาษาถิ่นลงไปอย่างเช่นเรื่อง สุบินกุมาร, จันทโครพ อุณรุท สองวรรณกรรมที่สร้างขึ้นเอง กลุ่มนี้จะเป็นเรื่องแต่งจากประสบการณ์ ความเชื่อ หรือ ปรัชญาอะไรสักอย่างของตนเองจากนั้นก็เล่าต่อมา อาจจะมีการใส่รูปแบบการแต่งของท้องถิ่นลงไปเพื่อให้เป็นเอกลักษณ์อย่าง ชาลวันคำกาพย์สุวรรณสิน , สัปดนคำกาพย์ สามวรรณกรรมเบ็ดเตล็ด เรื่องราวทั่วไปพวก ตำราโบราณ
ตัวอย่าง วรรณกรรมภาคใต้
เรื่องเล่า วรรณกรรมของภาคใต้มีหลายเรื่องน่าสนใจ แต่จะขอหยิบมาเล่าให้ฟังสักเรื่องหนึ่งคือ เขาทะนาน เรื่องราวที่เล่าถึงตำนานการเกิดเขาทะนานสถานที่ท่องเที่ยวสำคัญของภาคใต้ เรื่องมีอยู่ว่าตายายคู่หนึ่งมีลูกชายคนหนึ่ง วันหนึ่งมีเศรษฐีมาขอลูกชายคนนี้ไปเลี้ยง ตายายเห็นลูกจะมีความสุขจึงยอมให้ไป วันเวลาผ่านไปลูกชายคนนั้นได้เติบใหญ่กลายเป็นหนุ่ม จึงคิดถึงตายายแล้วส่งจดหมายว่าจะกลับไปเยี่ยมบ้าน พอเจอตายายเป็นยากจนเค้ากลับไม่ยอมรับตายายของตัวเอง ตายายเสียใจมากพร้อมกับสาปแช่งว่าหากลูกชายของตนไม่ยอมรับขอให้ไม่สามารถแล่นเรือออกจากฝั่งได้ พร้อมกับมีอันเป็นไป พอลูกชายจะเอาเรือออกจากฝั่งเรือก็แตกกลายเป็นเกาะแก่งน้อยใหญ่ในบริเวณนั้น รวมถึง เขาป้อย เขาแล่ง และ เขาทะนาน ในที่สุด
นายดั้น ไหวพริบดี
อีกหนึ่งเรื่องเป็นความสนุกสนานของนิทานพื้นบ้าน เรื่อง นายดั้น ชายที่ตาบอดแต่หวังอยากได้ภรรยา แม้จะตาบอดแต่ไหวพริบของเค้าดีมาก วันแต่งงานเค้าสามารถตบตาทุกคนได้ว่าเค้าเป็นคนปกติจนสามารถได้นางริ้งไร มาเป็นภรรยาทั้งสองอยู่กินกันมานาน นางริ้งก็ไม่รู้ว่านายดั้นตาบอด เนื่องจากนายดั้นใช้ไหวพริบเอาตัวรอดมาได้ทุกครั้ง จนสุดท้ายนายดั้นก็เปิดเผยความจริงด้วยตนเอง นางริ้งไรก็ไม่ได้โกรธพร้อมกับช่วยกันหายามารักษาให้หายในที่สุด
Comments are closed.