
คำพิพากษา เป็นงานวรรณกรรมประเภทนิยาย ที่ประพันธ์โดย ชาติ กอบจิตติ ได้รับรางวัลนวนิยายดีเด่นแห่งชาติ ในปีพ.ศ. 2524 และรางวัลวรรณกรรมสร้างสรรค์ยอดเยี่ยมแห่งอาเซียน พ.ศ. 2525 โดยที่เนื้อหาจะเล่าถึงเรื่องของ “ฟัก” ชายหนุ่มผู้ที่ได้ตกเป็นจำเลยของสังคมโดยความผิดที่เขาไม่ได้ก่อ ถูกตีตราจากสังคมว่าเป็นคนเลวที่ประพฤติผิดแผกไปจากจารีตประเพณีอันดีงามของสังคม กระทั้งกลายเป็นตัวประหลาด เป็นที่รังเกียจเดียดฉันที ได้รับความน่าสมเพชจากคนในสังคม ในที่สุดก็ต้องพบกับจุดจบอันน่าเวทนา สิ้นชีวิตไปอย่างไร้เกียรติ ไม่ต่างจากสัตว์ตัวหนึ่งที่ไม่มีใครสนใจ ว่ายังมีแต่ความปิติยินดีที่สิ้นคนอัปรีย์ไปจากหมู่บ้านได้เสียที วรรณกรรมในเรื่องนี้นั้นสามารถที่จะนำเสนอ ความเป็นชายขอบเขต และสิทธานุมัติทางสังคมได้เป็นอย่างดี ปมขัดแย้งหลักๆ ของเรื่อง คำพิพากษานั้น คือความเข้าใจผิดของสังคมที่มีต่อฟัก กล่าวหาว่าฟักนั้นประพฤติผิดในกามกับนางสมทรง ซึ่งเป็นแม่เลี้ยงของตน กระทั่งได้รับการลงโทษจากสังคมโดยการถูกผลักไสออกจากสังคม ผู้ประพันธ์ในเรื่องนี้นั่น เปิดเนื้อเรื่องมาด้วยการบรรยายปมปัญหาที่เกิดขึ้น ตามมาด้วยการบรรยายชีวิตของฟักในวัยเด็ก พร้อมกับบรรยายลักษณะของสังคมที่ฟักนั้นได้อาศัยอยู่ และได้มุ่งเน้นในการเล่าผ่านมุมของตัวละครเป็นหลัก จุดเปลี่ยนของฟักนั้นเกิดขึ้นเมื่อพ่อของตนเองได้เสียอาชีพลง นอกจากที่จะทิ้งมรดกตกทอดในฐานะของ ภารโรงไว้ให้แล้ว ยังทิ้ง สมทรง หญิงผู้ที่มีอาการป่วยทางจิต ที่พ่อของฟักได้รับเข้ามาอยู่ร่วมบ้านกันในฐานะภรรยาไว้ให้ฟักได้ดูแลอีกด้วย และจุดนี้เองจึงเป็นที่มาของปมปัญหาชีวิตของฟัก เพราะหลังจากนั้นฟักก็ตกเป็นจำเลยของสังคมโดยการที่ชาวบ้านร้านตลาดนั้นต่างๆโทษจันว่าเขานั้นเอาแม่เลี้ยงของตนขึ้นมาเป็นเมียของตนหลังจากผู้ เป็นพ่อได้เสียชีวิตไป ต่อมาศีลธรรมของคนในตำบลได้เริ่มทำงานโดยการวิพากษ์วิจารณ์ฟักกันอย่างหนักหน่วงและสนุกสนาน โดยที่ไม่มีใครเลยที่จะไถ่ถามหาความเป็นจริงจากปากของฟัก แต่พอเมื่อฟักออกมาเรียกร้องความยุติธรรมให้กับตน ผลไม่ได้เป็นไปอย่างที่ตั้งใจไว้กลับกลายเป็นตอกย้ำความคิดให้เหล่าชาวบ้านเชื่อมั่นว่าเป็นจริงอย่างที่ได้เล่าลือกันมา จนทำให้ฟักนั้นได้กลายเป็นที่รังเกียจของชาวบ้านจนต้องเข้ามาพึ่งพาสุรา ซึ่งทำให้เขารู้สึกว่าได้หลุดออกจากโลกแห่งความเป็นจริงที่ย่ำแย่นี้ ความเจ็บปวดที่เพิ่มพูนขึ้น ความเครียดที่สะสม […]